Dag 19. De 4000 eilanden

Dag 19.
Deze ochtend na een heerlijk ontbijt zijn we op stap gegaan om een scooter te huren. Voor 8 euro een hele dag een rode scooter met een mandje voorop. Prijs is natuurlijk wel inclusief de brandstof. We hebben Don Det en Don Khon als eerste verkend. Twee, middels een oude spoorbrug, aan elkaar gekoppelde eilanden. De Fransen hadden problemen met het transport over de Mekong omdat zich rond deze eilanden diverse watervallen bevinden. Of dat ook echt gewerkt heeft weet ik niet. Er staan twee oude locomotieven op het eiland en de brug tussen de eilanden is er nog steeds, maar verder is er niets meer van terug te vinden.
De diverse watervallen zijn kolossaal. Niet zozeer de hoogte maar zeker wel de breedte. En dan is het nu nog de droge periode. In het regenseizoen staat het water zo’n twee meter hoger. Dat moet echt indrukwekkend zijn.
Onderweg regelmatig gestopt om iets te eten of te drinken. Je moet ook niet te lang op de scooter zitten. De wegen zijn dusdanig dat we echt niet harder konden rijden dan 30km per uur. En dan nog ben je blij als je weer even van het zadel af mocht. In de middag zijn we nog met de “ferry” overgestoken naar Don Som. Halsbrekende kapriolen om de scooter vanaf de schuine wal op de boot te krijgen. Eraf was overigens niet minder lastig..
Dit eiland is een stuk groter en veel minder toeristisch dan de twee eilanden waar we deze ochtend overheen gereden hebben.
Het doel waren groene rijstvelden en die hebben we gevonden. Weliswaar bijna aan de andere kant van het eiland maar ze waren groen en prachtig. Want een ding is zeker. In deze periode van het jaar is Laos grotendeels kaal en dor en wordt je heel blij van groene rijstvelden.
Vandaag hebben we besloten om morgen een poging te doen om naar Cambodja te komen. We hebben transport geregeld tot aan de Laotiaanse grens en vanaf de Cambodjaanse grens naar Siem Reap. Daartussen zijn we overgeleverd aan de (waarschijnlijk) corrupte douaniers. Maar dat wordt het avontuur van morgen.
Vanavond nog even goed afscheid genomen van de overheerlijke Laotiaanse keuken. Het personeel in dit restaurant sprak geen Engels. De gerechten weken af van wat we besteld hadden maar het was super lekker. Één engels zinnetje hadden ze wel goed begrepen.... “we like spicy”
Meestal moeten we de keuken aanmoedigen om het eten wat pittiger te maken. Dat hadden we hier beter niet kunnen doen. Na het eten dit binnenbrandje geblust in de 4000 islands bar en de avond afgesloten met een potje poolbiljart.
In deze bar doet iedereen bij binnenkomst zijn schoenen uit. Bij thuiskomst bleek Philip zijn New Balance schoenen te hebben verruild voor een paar Nike,’s.
Philip liep onderweg al te klagen dat de zooltjes in z’n schoenen niet goed zaten.... dus even terug naar het café om, tot hilariteit van de overige gasten, de schoenen weer om te ruilen...