Dag 13. Vieng Vang naar Vientiane

Dag 13
Nadat we vanmorgen een minibus naar de hoofdstad van Laos, Vientiane, geregeld hadden, zijn we richting de buggyverhuur gelopen. Het duurde, bijna vanzelfsprekend, een kwartiertje voor de Buggy er was. Toen deze uiteindelijk arriveerde, moest er alsnog een paspoort ingeleverd worden. Hier nog wat woorden aan vuil gemaakt met als resultaat dat de verhuurder genoegen nam met een borg van een paar tientjes. Het paspoort mochten we deze keer op zak houden. Wij konden op pad. Via een houten tolbrug het gebied in met de onverharde wegen. En dat is echt leuk met zo’n buggy. Wat een geweld. Stuiterend over deze wegen lieten we een dikke wolk stof achter. De eerste stop was een uitzichtpunt. Hier moesten we nog wel een stukje te voet. Dat bleek uiteindelijk een klim van een uur! Daar hadden we, voordat we eraan begonnen, niet op gerekend. Wel een mooi uitzicht maar jammer voor de 4 uur die we de buggy hadden gehuurd. Het uitzichtpunt was gemaakt van houten takken. Als je enigszins aanleg hebt voor hoogtevrees dan komt het hier zeker tot uiting. De afdaling hebben we niet geheel zonder kleerscheuren doorstaan. We hadden onze wandelschoenen niet aan en dat hebben we geweten. Silvia een dikke knie en Philip een geschaafd onderbeen, het resultaat van twee valpartijen.
Na deze stop doorgereden naar de Bleu Lagoon, een blauw gekleurd water, waar we wat hebben gezwommen. Daarna nog wat rond gereden en de grenzen van onze buggy verkend. Dat was echt super! Om 1 uur hebben we hem weer ingeleverd en nog wat gegeten bij het super lekkere restaurant van de avond ervoor. Het mango Thai restaurant. Om twee uur zouden we vertrekken naar Vientiane. Dat werd dus kwart over drie! Het busje van twee uur zat nog niet vol, dus dan wacht je gewoon nog een uur totdat je voldoende passagiers hebt.
We maken ons er niet meer druk om. Zo werkt het hier. Dat kan je toch niet veranderen.
Het 15 persoons busje was op het drukste moment gevuld met 18 man en vrouw. Zeg maar een erg knus geheel. 160 km in dik 4 uur. Met de wegen hier, gaat dit gewoon niet sneller. Het busje zelf zag er verder keurig uit. Lederen bekleding, airco, getint glas. Alleen geen ruimte voor bagage dus werd de ruimte onder de stoelen ook volgepakt met als resultaat dat je je benen niet kwijt kan. We werden afgezet op het busstation te noorden van de stad. Daarna verder de tuktuk naar het hotel. Voor deze “stedentrip” een heel modern hotel uitgezocht. Het S2 boutique hotel. Deze avond zijn we in het hotel gebleven. Morgen hebben we een hele dag om de stad verkennen.