Dag 16. Konglor

Dag 16.
Zoals gezegd, vandaag de Konglor Cave. Een prachtig kunstje van moeder natuur. Een grot met een in/uitgang aan weerszijde van de berg. Het lijkt op een tunnel en is ca 30 meter breed, 20 tot 100 meter hoog en maar liefst 7,5 km lang. Hier stroomt een rivier doorheen.
De grot werd gebruikt als schuilplaats tijdens de tweede indo-Chinese oorlog (1955 tot 1975) Mensen verbleven hier al langere tijd totdat ze verrast werden door een eend die van de andere kant kwam aanzwemmen. Dat was het bewijs dat de grot nog een ingang moest hebben. Inmiddels varen hier iedere dag bootjes met toeristen gewapend met hoofdlamp om zoveel mogelijk in deze donkere grot waar te nemen. Zo ook deze twee Hollanders. Bij aankomst in het park kochten we twee tickets. De ticketverkoper roept vervolgens via een omroepinstallatie een van de vele aanwezige schippers op om ons mee te nemen naar zijn boot. Ik zeg tegen de man dat Silvia nog even naar het toilet moet. De beste man vergeet zijn omroepinstallatie uit te zetten en herhaald “ahhhh, toilette” Dit tot grote hilariteit bij de schippers.
Een kleine wandeling rond een prachtig meer brengt ons bij de ingang van de grot. Hier liggen tientallen bootjes te wachten op de toeristen. Het is een smalle, lange boot waar we achter elkaar plaats moeten nemen. Wat volgt is een reis van bijna een uur naar een aan de andere kant van de berg gelegen dorpje. Halverwege bevind zich een enorme zaal gevuld met stalagmieten en tieten. Hier verlaten we nog even de boot om een wandeling te maken.
Het is zo gaaf om hier te mogen zijn! Na de grot is het nog een klein stukje varen tot aan het dorpje. Op dit laatste stukje komen we een kudde waterbuffels tegen die hun heil hebben gezocht in het koele water. In het dorpje hebben we nog wat gedronken en daarna via dezelfde weg terug. Wat een prachtige belevenis!
Vervolgens twee fietsen gehuurd waarmee we deze middag wat van de omgeving zijn gaan verkennen. De rijstvelden zijn in deze tijd van het jaar grotendeels leeg. Een enkele boer weet zijn velden ook in de droge periode nat te houden waardoor hij twee keer per jaar kan oogsten. Voor het overgrote deel zijn het nu dorre velden, zover je kunt kijken. We hebben een poging gedaan on door de rijstvelden te fietsen maar dat bleek geen succes. Bij een restaurant aan een riviertje nog wat gegeten en om een uur of drie de fietsen ingeleverd. De rest van de middag hebben we lui op bed gelegen. Even helemaal niets. Na het diner kwamen we het Spaans/Portugese stel en de Duitse vrouw weer tegen. Ook een tweede Duitse vrouw had zich bij dit gezelschap gevoegd. Met z’n allen nog wat gedronken en redelijk op tijd naar bed gegaan want morgen ochtend om half 7 staat de tuktuk te wachten. Dat wordt het begin van waarschijnlijk een lange reisdag naar het 517 km verderop gelegen Pakse.