Dag 10. Trekking dag 3

Deze ochtend na het ontbijt toch nog een beetje carnaval in Laos. Een verkleedpartij zoals wij dat doen in Volendam. Traditionele kleding die de lokale bevolking gebruikt bij speciale gelegenheden en om toeristen mee te vermaken. De nodige foto’s gemaakt, daarna afscheid genomen van de familie en onze tocht vervolgd. Gedurende twee uur over een redelijk vlak parcours totdat we bij de rivier Nam Ou aankwamen. Hier lag een bootje op ons te wachten die ons in een klein half uur terugbracht naar de bewoonde wereld. Deze rivier is nog mooier dan de Mekong. Hij wordt vaak gebruikt om via Vietnam naar Laos te reizen. De gids, Leah, stelde voor om nog een canopy tour te doen. Van boom naar boom, hangend aan een kabel over de boomtoppen suizen. Dat zag er goed uit. Afgelopen jaar hebben we dit ook gedaan in Zuid Afrika en dat was prima geregeld. Goed materiaal en goede begeleiding. En laten we wel zijn, het is deze man zijn brood dus waarom zou hij de kwaliteit niet waarborgen. Dat hadden we toch enigszins verkeerd ingeschat bleek later. Het begin van deze tocht was erg leuk. We mochten plaatsnemen op een plateau dat voorop een tractor was gemonteerd. Een tocht van 3 kwartier over een slecht begaanbare weg. Goed vasthouden want je moet er niet aan denken dat je van dit platform afstuitert en onder de wielen van deze tractor terecht komt.
Na deze oncomfortabele rit volgde een wandeling van ca 20 minuten naar het startpunt. Hier kwamen we erachter dat het materieel een stuk minder deugdelijk was dan afgelopen jaar. Het werkt maar daar is alles mee gezegd. Ook de platformen welke aan de bomen zijn gemaakt waren ronduit gammel. Zo werd Philip regelmatig gevraagd ergens anders te gaan staan want “platform not Good”
Er was geen weg meer terug dus we zijn doorgegaan. We hadden een halve dag arrangement. Dat hadden de begeleiders niet meegekregen. Op het moment dat Leah hun dit vertelde was er maar een weg om op het juiste parcours te komen. Met een touwtje naar beneden takelen. Eenmaal beneden werd met een kapmes een pad gemaakt naar de oorspronkelijke route. Ook het naar beneden takelen miste wel een stukje veiligheid. Als de kabel of knoop het had begeven dan war er geen backup. Onderweg vergat met ook nog een keer Silvia te zekeren toen ze op een platform stond. Omdat Philip iets zwaarder is dan de gemiddelde Aziaat scheerde hij vaak door de bomen in plaats van er overheen. Dit resulteerde in een bloedende knieholte. Al met al werd er vanalles aan gedaan om het echt spannend te maken. Tot overmaat van ramp waaide ook Philip zijn petje onderweg af. Die ligt nu ergens in het oerwoud. Het enige positieve dat er te melden is: het was een prachtig parcours met fabuleuze uitzichten.
Na dit spektakel volgde een prachtige wandeling van een uur naar een punt waar de tractor ons weer op kwam halen. Onderweg nog een “bomhuis” tegengekomen. De ontelbare bommen die in Laos terecht zijn gekomen tijdens de Vietnamoorlog worden hier tegenwoordig gebruikt als paal om een huis op te bouwen.
Om 4 uur waren we in Nonh Kiaw. Hier stond het transport al op ons te wachten. Hij bracht ons, over een hele slechte weg, in 3 uur terug naar Luang Prabang, de plaats waar we afgelopen vrijdag vandaan zijn vertrokken.
Rugzakken opgehaald en ingecheckt in Villa Pumalin. Een prachtig koloniaals pand dat, net als de hele binnenstad onder het Unesco wereld erfgoed valt. Het bevind zich in dezelfde straat als waar we de eerste twee nachten hebben doorgebracht maar is absoluut van een ander kaliber. Prachtige kamer met heel veel donker hout en momenteel het aller belangrijkst, een super super lekker, kingsize bed met heel veel kussens en schone lakens. Oh ja.... ook de regendouche werd meer dan ooit gewaardeerd...
Morgen een relax dag...