Dag 18. Van Oudtshoorn naar Gansbaai

Deze ochtend nemen we, voor het eerst met liefde, afscheid van ons onderkomen. Zelfs een ontbijtje kon er hier niet vanaf. Op de een of andere manier leek het alsof we overal jeuk hadden.... Blij dat we hier konden vertrekken. Op zoek naar een restaurantje voor het ontbijt, komen we een man tegen met een slang in zijn handen. Naar zijn zeggen de Brown African House Snake. Die naam komt ons bekend voor...zo werd de slang in onze hut in Hluhluwe ook betiteld door het personeel. Echter deze heeft een witte buik en die van ons niet! Ergens klopt er iets niet in het verhaal... We zijn nu wel heel benieuwd welk merk en type ons zo heeft laten schrikken.
Na het ontbijt was het tijd voor een bezoek aan een struisvogelboerderij. Om 10:00 uur begon onze rondleiding begeleidt door een charmante, perfect engels sprekende gids met humor, die met zeer grote waarschijnlijkheid, van de herenliefde was. We werden uitgebreid geïnformeerd over struisvogel eieren, leer en veren. Van de veren worden onder andere plumo’s en boa’s gemaakt. Onze gids kon het niet laten er ook een bij Philip om zijn nek te hangen wat de nodige hilariteit opleverde bij rest van de groep. We bezochten een volwassen stelletje van dit pluimvee waarbij het vrouwtje de eieren warm hield en we mochten nog even knuffelen met de struisvogels van één week oud. Het knuffelexemplaar dat Sil in haar armen sloot bleek nog niet geheel zindelijk...
Het tweede deel van de rondleiding vond verderop op de ranch plaats. Hier kreeg iedereen onder een bepaald gewicht de mogelijkheid om op de struisvogel te rijden. Sil liet haar beurd aan haar voorbij gaan en Philip was net een kilootje te zwaar..
Tot slot werden er nog drie jockeys opgetrommeld om een race rijden. Best leuk om een keer mee te maken. Na nog een bewerkt struisvogelei en een plumo gescoord te hebben zijn we doorgereden naar de kust. Dit was nog best een lange rit en het was een stuk drukker op de weg dan de afgelopen weken. De route was wederom mooi. Het voerde voor een groot deel over de route 62. Een soort route 66 maar dan in Zuid Afrika. Omstreeks 5 uur arriveerden we bij ons nieuwe onderkomen. Wat zeg ik.. onderkomen? Soestdijk is er niets bij. Sauna, massagestoel, zwembad, fitnessruimte, gratis hapjes en drankjes, een schitterende ruimte voor algemeen gebruik en bovenal de mooiste kamer ooit. En dat alles met uitzicht op de oceaan waar zo nu en dan ook nog een school dolfijnen voorbij zwom. We waren de afgelopen nacht spontaan vergeten. Deze avond alleen nog even de deur uit geweest voor een hapje en verder heerlijk genoten van al de luxe.