Dag 13 Van Clarens naar Graaff-Reinet

Goed geslapen in ons prachtige verblijf. Er stond ook hier een heerlijk ontbijt op ons te wachten. Moeder, oma en twee bedienden zorgden er samen voor dat ook dit ontbijt een groot succes werd.
Kwart voor 9 stapten we met ons buikje vol de auto in voor een rit van 667 kilometer naar Graaff-Reinett. Aan de voorkant was ons geadviseerd dit gedeelte over te slaan en het vliegtuig te nemen. Als we nu terug kijken zijn we blij dat we dit advies niet opgevolgd hebben. Het was een rit met prachtige uitzichten, mooie bergpassen en eindeloze vlaktes. Naar mate we verder naar het zuiden reden veranderde de kleur van de natuur van voornamelijk groen met prachtige bergen naar voornamelijk goudgeel met her en der een indrukwekkende berg.
Halverwege de route bij Noordkaap aan een rivier geluncht. In het restaurant werd geprobeerd Sil te vergiftigen met een salade met bedorven feta. Gelukkig had ze dit bij de eerste hap al in de gaten. Er werd een andere salade besteld en uiteindelijk wederom lekker geluncht. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar 35 graden.
Waar in de loop van de middag de verveling had kunnen toeslaan, werden we getrakteerd op een lichtshow. Een donkere lucht doemde voor ons op met daarin een prachtig onweer spektakel. Heel gaaf om te zien.
Tijdens deze rit geen olifanten en neushoorns maar wel apen, struisvogels, koeien, geiten, schapen en een enorme leguaan.
Rond vijf uur arriveerden we in Graaff-Reinet. Een klein stadje met opvallend veel kerken. Ook hier hadden we een B&B geboekt, dit maal gevestigd in een groot koloniaals pand. De vriendelijke eigenaars adviseerden ons om nog even naar de Valey of Desolation (Vallei der Velatenheid) te rijden. Dit klonk als een goed plan. Het waarschuwingslampje om te tanken brandde al enige tijd, maar de eigenaar had ons verteld dat het maar twee kilometer rijden was. Tanken doen we morgenochtend wel. Wat er niet verteld was... na de twee kilometer moet je nog tien kilometer de berg op. Een hele steile berg. Tegen de tiijd dat we boven op de berg stonden gaf onze boordcomputer aan dat de tank leeg was. 0 km te gaan tot lege tank.. Op deze toch al warme dag begon Sil pareltjes te zweten.... de rit terug naar het dorp hebben we de auto in zijn neutraal gezet en de berg af laten rollen. Airco en verlichting uit. Uiteindelijk paniek om niets. Heelhuids in de stad aangekomen. 49,8 liter getankt. (Waarschijnlijk heeft onze auto een 50 liter tank)
De vallei der verlatenheid was al deze stress overigens best waard. Wederom een hoop mooie plaatjes geschoten.
Het restaurant deze avond was echt SUPER. Müllers. Twee koks van het beste hotel/restaurant in de stad zijn een eigen restaurant begonnen. Een heel ongedwongen sfeer en prachtige gerechten. Omdat wij elkaar vandaag precies 11 maanden geleden hebben leren kennen zijn we het diner vanavond begonnen met een lekker bubbeltje, gevolgd door een prachtige fles Pinotage van het wijnhuis Kleine Zalze. Een wijnhuis waar Arthur niet over uitgepraat raakt. Uiteindelijk voor het totaal, inclusief voorgerecht, hoofdgerecht en Irish coffee na, ongeveer 45 euro afgerekend. Wat een land!!
Morgen waarschijnlijk weer olifanten en naar de kust..